| Tiyatro Kursu  | Şirket Tiyatrosu
Tiyatro Dünyası
Tiyatro Dünyası Bu Sahnede...
 
Ana Sayfa  |  Hakkımızda  |  Yazılar  |  Haberler  |  Yazarlar  |  Tiyatro Oyunları  |  Tiyatro Grupları  |  Sanatçılar  |  Kaynak  |  Duyuru Panosu  |
Bana Aşkı Öğreten Şarkıcı İstanbul'dan Geçti: Peppino Di Capri
Üstün Akmen



1960’lı yılların ilk yarısının ilk yılları… Öğrenciyim ve öğrenciliğimin yanı sıra “Atilla Berkan ve Arkadaşları” grubunun şantörüyüm. İtalyan şarkıcılar, Domenico Modugno, Adriano Celentano, Bobby Solo, Ricchi e Poveri, Milva, Peppino di Capri, Tony Dallara, Little Tony, Luigi Tenco pek revaçta. İtalyanca biliyorum ve İtalyanca şarkılar söylüyorum. Yani ben de “revaçtayım”. Yaz sezonu için Yeşilköy’deki “Club Mini” ile anlaştık. Club Mini, Sağıroğlu kardeşlerin yeri. İki kardeş, avuç içi kadar bir arsada, Türkiye’de ilk kez mini golf sahası açmış. Saha, o tarihte meraklılarla dolup taşarmış. Hadi şuraya bir de buzdolabı koyalım, dolabın içini meşrubat dolduralım, satalım, oradan da üç beş kuruş kazanalım demişler. Sonrasında, belki de İstanbul’da döneminin en iyisi sayılabilecek bir lokal ortaya çıkmış. Lokal, giderek fevkalade lüks bir restaurant-bar’a dönüşmüş.

Ve gecelerden bir gece bir kıvılcım yok etmiş güzelim “Club Mini”yi. Ama Sağıroğlu kardeşler yılmamış. Kolları baştan sıvamışlar. Maddi sorunları falan borçla, harçla halletmişler, “Club Mini” yeniden yapılanmış. Açılış gecesi için, daha dört beş yıl önce profesyonel olan, ama bırakın “çizme”yi, Avrupa’yı kasıp kavurmakta olan Peppino di Capri’yi on kişilik orkestrası ile birlikte getirmeyi düşünmüşler. Sözleşme yapılmış, ilk gece için tüm masalar günler öncesinden rezerve edilmiş, gerek konuk çalgıcıların, gerekse sürekli orkestra olarak çalışacak bizim orkestranın enstrümanları sahneye yerleştirilmiş, gerekli akortlar yapılmış, ses kontrolleri tamamlanmış.

Amanın o da ne! Karadeniz’den kocaman kara bulutlar gelmekte. Derken bir yağmur, bir yağmur, Tanrı sizi inandırsın, inanılır gibi değil. Club Mini’nin tavanlarına dekoratif olarak kademeli olarak yerleştirilmiş lambriler arasından yağmur salona şelale gibi dökülmekte. Aşçıbaşı dâhil, tüm müstahdem, lokali sudan kurtarmak için seferber olmuş, itfaiye geliyor, falan...

Saat 18 civarında yağmur diniyor, Marmara yönünde bir gökkuşağı beliriyor, ama salon oturulacak gibi değil. Teoman Sağıroğlu: “Battık”, diye dövünüyor. Öneriyorlar, ben de soyunma odasına girerek Peppino di Capri’ye, duruma tanık olduğunu, programı ertelemesini, ertelemek olanaksızsa, hiç değilse alacağı ücretten bir indirim yapmasını öneriyorum. “Ben”, diyor, “profesyonelim. Çıkarım, programımı yaparım, paramı da alırım”. Onun bu tutumu yüzünden biz de tam saatinde sahneye çıkıyoruz ve iki masa sekiz kişi önünde program yapmaya başlıyoruz. Peppino di Capri de tam saatinde çıkıyor, sanki müthiş bir seyirci-dinleyici kitlesi önündeymişçesine “Ite Vurria Vasa” ile başlıyor, programını tam olarak yapıyor, parasını da tam olarak alıyor. Orkestrası toparlanıyor, gidiyorlar.

Bu bir anı... Şimdi gelelim sadede... Türkiye'deki İtalyanlar, Noel gecesini geçen hafta Venedik Sarayı'ndaki bir “ön” parti ile karşıladı. İtalyanca müziklerle başlayan etkinlik, Şef Çelik Kasapoğlu'nun yönetiminde İtalyan Liseliler Derneği mensuplarından oluşan "Anatoliano" korosunun konseriyle sürdü. "Jingle Bells" şarkısını Luigi Denza'nın ünlü "Funiculì, Funiculà" adlı Napoliten şarkısı izledi. Piyanoda Eser Taşkıran. Gözüm korodaki yakın tanışlarım Erdinç Gündüz, Telga (Südor) Mendi ve Mualla (Oktay) Erkut’ta. Koronun konserinden sonra, akşamın sürprizi açıklandı ve işte o, yani benim Peppino di Capri’m piyanonun başına geldi, bir saat boyunca şarkılarından örnekler sundu, salondaki konukları zaman zaman duygulandırırken kimi zaman da coşturdu. Akşamın sonunda Peppino di Capri ile bir araya geldik. O günlerden söz ettim. “Ha”, “ma” dedi, ama sanırım anımsamadı, anımsamış gibi yaptı. Koluma girdi, iki ya da üç kez fotoğraflandık.

Anımsayıp anımsamadığı doğrusu pek umurumda olmadı.

İçimde hatıralar dineldi. Taaa 1960’lı yıllara gidip takıldım. 1960’lı yılların ilk yarısının ilk yıllarında aşk, her yanımı ilk kez sarıp sarmalıyordu. Karşılıksız olduğuna inandığım bir gizli sevdaydı bu. Sahnede “Roberta”yı söylerken, ya da evde mırıldanırken, vücudumun her tarafında karıncalanmalar, iğnelenmeler, ısı farklılıkları duyuyordum. Öyle bir duyguydu ki bu, zaman zaman derimin altından dışarıya binlerce tomurcuk, ince bir dal ve vahşi gül demetlerinin fışkıracağını sanıyordum. Bu duyumsamalarım günlerce, aylarca, hatta yıllarca sürdü. Bu süreç içinde, kısa çılgınlıklarımı “aşk” olarak tanımladım. İlk evliliğim, uzun bir budalalık süreci içinde, kısa cinnetlerimi durdurdu. Ona karşı “karşılıksız” olduğuna inandığım aşkım, dostluğa dönüşmüştü ya da kendimi böylesine inandırmaktaydım.

Bir gün, kulağımda “Voce e Notte”, onunla Taksim (o zamanki) Intercontinental Oteli’nin “Merhaba Bar”ında karşılıklı otururken, kendi kendime pek sık sorduğum soruları, koni biçimli çekül kurşunu gibi yüreğimin derinliklerine son kez indirdim. Sordum: İkinci benliğime karşı yengi kazanmış mıydım? Duygularıma egemen miydim, erdemlerimin efendisi miydim? Tüm bunları kendi içimden kendi kendime yanıtlarken, içimde “Nessuno Al Mondo” çalıyordu.

O gün, onun gözlerinde bir yalnızlık korkusu sezdiğimi şimdi dün gibi anımsıyorum. Yalnızdı, yalnız kalmıştı. Okulu kırdığımız bir günün akşamüstüsünde ve de Emirgân-Taksim otobüsünün arka sahanlığında, içimden “Let me Cry”ı söylerek elini tuttuğum, okul tarafından götürüldüğümüz Uludağ’da Beceren Otel’in Odun Palas’ının önünde içip içip kahrımdan “Piccatura” eşliğinde karların üstünde yuvarlandığım öğrencilik günlerim geldi aklıma.

“Beni sevmen senin utkun ve özgürlüğün olur”, dediğim gün ve saatte ise, pick-up’ta inanmayacaksınız belki, ama “Melancolie” çalmaktaydı. “Melancolie in settembre/
mi dicevi tu non m'ami più/e fu così che in settembre/il sorriso tuo finì…” Ah! İki insanın şu birliktelik farkı, iki kişinin birlikte bulandığı bu ruh çamuru, iki başlı başına kişiliğin birlikte yaşadığı o sefil keyif...

“Benimle evlenmeyi kabul edersen bir kahraman gibi yerimden fırlayarak gerçekleri aramaya çıkacağım, ama senden önce olduğunca, asla süslü yalanları kuyruklarından tutup getirmeyeceğim”, dedim. Günlerden bir gün, “Luna Caprese”yi dinlediğim bir anda, şimdiye dek belki kendime melek huylu köleler aradığımı, sonuçta bizzat aradığım kölelerin kölesi olduğumu, artık bizzat melek olmak zorunda bulunduğumu düşünüyordum ki, duyumsadım...

Evet... Evet duyumsadım...

Aşkım vecde gelmiş bir simgeydi ve de üzüntü, sıkıntı, keder içinde yanışım giderek tüm benliğimi yeniden sarmalamaktaydı. Tıpkı öğrencilik yıllarımdaki gibi… Gene de inanıyordum ki, bu aşk, benim yüksek yollarımı aydınlatan bir meşale olacaktı. Kendimi, ikinci benliğimi, içimde yaşattığım küçücük çocuğu aşan bir oranda sevdiğimin farkına vardım.

Âşıktım.

Aşkın acı kadehinden içiyordum, hem de kana kana.

O, beni sürekli susatarak, bende insanüstü, doğaüstü bir özlem yaratmaktaydı.

“Benimle evlenir misin”, diyerek ona sarıldım.

... O, şimdi, benim otuz iki yıllık karım...


“GÖZLEMEVİ”NİN GÖZLEME NOKTASI

“CUMARTESİ ANNELERİ” GALATASARAY’DA 300. KEZ OTURACAK

“Cumartesi Anneleri”, 25 Aralık 2010 Cumartesi günü 300. oturmalarını gerçekleştirecekler. İstekleri, gözaltında kaybedilen evlatlarının, eşlerinin, kardeşlerinin, anne ve babalarının akıbetlerinin açıklanması, sorumlularının bulunması ve yargılanmasından ibaret… Önümüzdeki cumartesi günü, saat 12.00’de ben de Galatasaray Lisesi’nin önünde olacak, sessiz oturma eylemine katılacağım.

HÜRRİYET AVDAGİÇ’İ KONUŞTURMUŞ(!)
İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti Ajansı’nı muhatap alarak AKM ile ilgili “tevcih” ettiğimiz ve aylardır yanıt alamadığımız on üç soruyu kaynak tutarak Sayın İstanbul Cumhuriyet Başsavcısına şikâyetçi sıfatıyla suç duyurusunda bulunmama (Bkz: Evrensel–15 Eylül 2010), yanı sıra Uluslararası Tiyatro Eleştirmenleri Birliği Türkiye Merkezi’nin yönetim kurulunun bu konuda bir imza kampanyası başlatmasına kayıtsız kalan İhsan Yılmaz yönetimindeki Hürriyet Gazetesi’nin dört bir yanı “2010” reklamıyla çevrili “Sanat” sayfası, bu kere Elem Tuğçe Oktay ile Şekib Avdagiç’i söyleştirmiş. Avdagiç: “AKM’yi bize değil, Kültür Bakanlığı’na soracaksınız” demiş. Merak buyurmayın soracağız Sayın Avdagiç, soracağız, hele siz benim on üç sorumu yanıtlayın, gerekirse Sayın Ertuğrul Günay’a da zaman ayıracağız, başımızı vuracağız, kapısında yatacağız, araştıracağız, soracağız, soruşturacağız. Öyle ya da böyle, bu uğurda analardan birini mutlaka ağlatacağız.

Üstün Akmen
Evrensel


Yazarın Tüm Yazıları


Paylaş      
Yorumlar

Bu Oyun Hakkındaki Görüşlerinizi Paylaşın !

İsim
Mail  (Yayınlanmayacak)
Yorum
Güvenlik Kodu= 837
Lütfen bu kodu yandaki kutuya yazınız
 

    Son Eklenen Yazılar     En Çok Okunan Güncel Yazılar
27 MART… UMUDUNU ARAYAN BİR GÜN (Ahmet Yapar)
YOKLAMA LİSTESİ (Skeç)
    Tüm Tiyatro Yazıları

    Bu Tarihte Yayınlanan Diğer Yazılar
    Bu yazının yayınlandığı tarihte gündemdeki diğer yazılar aşağıda listelenmiştir...

  • Üstün Akmen'den Vanya Dayı ve Marat/Sade Eleştirisi (Üstün Akmen) - 1/7/2011
  • Dışardakiler - Girne Amerikan Üniversitesi Tiyatro Kulübü (Hakan Yozcu) - 1/7/2011
  • 2. Ulusal Mardin Çocuk ve Gençlik Tiyatro Festivali Üstüne Bir Değerlendirme (Burhan Gün) - 1/7/2011
  • Engin'lere Yelken Açmış Bir Grande Dame Oya Palay (Can Murat Yaşar Şengel) - 12/31/2010
  • Öğretmenliğe Dair Bir Oyun: Ben Öğretmenken (Mustafa Acar) - 12/31/2010
  • Benim Bu Tiyatroya Borcum Var (Arda Aydın) - 12/31/2010
  • İşsizler Cennete Gider (Metin Boran) - 12/29/2010
  • 2010'un Son Gününde Vacip Olan Vicdan Muhasebesi (Üstün Akmen) - 12/29/2010
  • Cezmi Ersöz'ün Hesaplaşması: Kendi Kendine Konuşmaktır Aşk (Üstün Akmen) - 12/28/2010
  • Fenerbahçe'li Alex ve Tiyatro -Sıla-dır (Melih Anık) - 12/22/2010
  • Bana Aşkı Öğreten Şarkıcı İstanbul'dan Geçti: Peppino Di Capri (Üstün Akmen) - 12/22/2010
  • Metafor Denizinde Bir Oyun : Alemdar (Tohum ve Toprak) – İBB Şehir Tiyatroları (Melih Anık) - 12/21/2010
  • Ali H.Neyzi'nin Shakespeare Tercümelerinden Yola Çıkarak (Melih Anık) - 12/21/2010
  • Karışan insan hayatları: Bavul (İhsan Ata) - 12/21/2010
  • Nejdet Erdem'den 3 Skeç (Nejdet Erdem) - 12/19/2010
  • İstanbul Devlet Tiyatrosu – Üsküdar Tekel Sahnesi'nde Bir Ötekileşme Tragetyası; Baştan Çıkarma (Savaş Aykılıç) - 12/19/2010
  • -Kelimelerin Efendisi- LaBute'dan Zorla Güzellik - Kent Oyuncuları (Melih Anık) - 12/16/2010
  • Savaşlar Ölüler Gömülünce Kazanılırın Oyunu: Ölüleri Gömün (Üstün Akmen) - 12/16/2010
  • Düşüşen Maskeler (Nejdet Erdem) - 12/16/2010
  • Tiyatro Ayna'dan Bir Kadirşinaslık Örneği: Türkan Işık Yolcusu (Üstün Akmen) - 12/16/2010
  • Apolitikleştik (Erkul Eğilmez) - 12/16/2010
  • Perde Açılsın mı? (Melih Anık) - 12/13/2010
  • Hangisi Karısı (Cüneyt İngiz) - 12/13/2010
  • Ustalardan Bir Tangoya Ne Dersiniz?: Temiz Ev (Can Murat Yaşar Şengel) - 12/13/2010
  • Dünyanın Ortasında Bir Yer (Duygu Tekin) - 12/12/2010
  • Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin… (Yurdagül Yurtseven) - 12/12/2010
  • İstanbul'da Tragedyanın Başına Gelen Tragedya: Bakhalar (Üstün Akmen) - 12/12/2010
  • Aldatan kim? (İhsan Ata) - 12/12/2010
  • Önce İnsan Önce Tiyatro (İlkay Sevgi) - 12/12/2010
  • Dünyanın Suyu Çıkmış (Skeç) (Yunus Emre Akgünler) - 12/8/2010
  • Dünyanın Suyu Çıkmış (Skeç) (Yunus Emre Akgünler) - 12/8/2010
  • Mış Gibi... (Tek Perde) (Burak Küçük) - 12/8/2010
  • Unutmak İstediğim Marat-Sade (2010) – İBB Şehir Tiyatroları (Melih Anık) - 12/8/2010
  • Bir Evet İki Hayır Arası Hayat (Esra Sancak) - 12/8/2010
  • Çocuklara Vurmayın (Ç.O.) (Aysel Sarıca) - 12/8/2010
  • Çöpiş ile Kıpkıp (Ç.O.) (Aysel Sarıca) - 12/8/2010
  • Başka Dünya Yok! (Ç.O.) (Aysel Sarıca) - 12/8/2010
  • Fazıl Say, Mussorgsky Çalarken Resim Yaptı… (Üstün Akmen) - 12/8/2010
  • Eğlence Garantili Tiyatro Ekibi: Espri Standartları Enstitüsü Kurumu (ESEK) (Onur Şimşek) - 12/6/2010
  • Arzunun Onda Dokuzu (Cüneyt İngiz) - 12/6/2010
  • Yedekleri Sayıyorum!!! (Arda Aydın) - 12/3/2010


  • Tiyatro Kursu Başlıyor!
    19 Kasım'dan itibaren her SALI Kadıköy'de!
    Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!



    Duyuru Panosu!



    Son Eklenen Tiyatro Oyunları

         Güncel Yazılar

    Yazar olmak ister misiniz?
    Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...

    Mail Listemize Üye Olun

         Güncel Haberler
    Tiyatro Maydanoz, Nazım’ın Kadınları ile Sahnede
    Tekin Deniz: Dümbüllü kavuğunu kimseye devretmedi

    Tiyatro Dünyası'nı takip Edin
     
     |  ..