Daha bir hafta önce Nejat Uygur’un cenazesinde rastlaştık. Ve –Ulan cenaze olmasa nerede karşılaşacağız dedik aklımıza onun sırada olduğunu getirmeden.
Bakkal açmaya karar verdik yine tiyatroyu bırakıp. Ve yine işlerim iyi dediğimde-Atma lan tiyatrocunun işi iyi gider-mi-giderse tiyatro kalmaz dedi.
Ne zaman sevdiğim bir tiyatrocunun ardından yazı yazsam tuhaf olurum. Birimiz ölüyoruz yaşayan diğerleri yazıyor.
Zeliha Sunal’dan duydum haberini. İnanmadım. Çat aradım Çetin abiyi. Aha çalıyor telefon işte.
-Alo-dedi genç bir ses. Oysa ben küfürle telefonu açıp-twitterde ölmüşün sen mi yaptın lan-demesini bekliyordum. Benim gibi laf ebesi konuşamadı bir süre. Az kem az küm.
Ölmüş.
Evde kalp krizi geçirmiş.
Morga götürmüşler.
Cenaze büyük olasılıkla cumaymış.
Kapadım telefonu.
Bir saat önce twittere yazmıştım canım sıkkın ama nedenini bilmiyorum gibi bir şey.
Aldım elime telefonu herkese mesaj attım. FerhanŞensoy’ a Deniz Arcak’a Üstün Akmen’e Kemal Başar’a nedim Saban’a Can Törtop a herkese…
İlk aldığım soru kaynak ne oldu.
İlk Nurcan Sabur aradı. Gazeteci tarafının merakı üzüntüsüne yenilmişti. Ne oldu doğru mu diyebildi.
Doğru be abi dedim.
Zerin Ongan’ı aradım şikayet ettim Çetin abiyi. Bana sözü vardı bir kez daha oyun koyacaktı bana sahneye dedim. Hem bakkal açacaktık biz tiyatroyu bırakıp.
Biri facebooka yazdığımda MEKANI CENNET OLSUN yazmış.
Cennet varsa bize yer yok sanırım orada.
Neyse yahu.
Ben şimdi bir rakı sofrası kurarım Çetin abimin anısına. Onunla konuşurum kendi kendime.
Yazar olmak ister misiniz?
Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
O yazdı ve eşi Nilüfer söyledi zamanında…
