| | Tiyatro Kursu | Şirket Tiyatrosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | Ana Sayfa | Hakkımızda | Yazılar | Haberler | Yazarlar | Tiyatro Oyunları | Tiyatro Grupları | Sanatçılar | Kaynak | Duyuru Panosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Direniş, Reality Show ve Ölüm: Dar Ayakkabıyla Yaşamak Metin Boran 
Direniş, Reality Show ve Ölüm İstanbul Şehir Tiyatroları’nda bugünün işçi dünyasını ve özelleştirme süreçlerini tartışmaya açan Dar Ayakkabıyla Yaşamak adlı ilginç bir oyun sahneleniyor. Sırbistan’lı yazar Duşan Kovaçeviç’in yazdığı oyunda, çalıştıkları fabrikanın özelleştirilmesi üzerine direnişe geçen beş işçi, fabrikaya ve eyleme dışardan müdahaleyi önlemek için tedbir olarak işyerine patlayıcı tuzaklar kurmuşlardır. İki yıldır süren eylemlerinde seslerini yetkililere ve kamuoyuna bir türlü duyuramayan işçiler, son çare olarak açlık grevine başlarlar. İşçilerin açlık grevinin yedinci gününde bu acılı durumdan vazife çıkaran medya yöneticileri ve yapımcılar, işçilere eylemlerini reality show formatında bir yarışma programı ile halka duyurmayı önerir. Amaç eylemi poplaştırıp, direnişi buharlaştırmaktır. Sınıf bilincinden yoksun olan işçiler medyanın bu önerisinin altındaki hain niyeti fark etmezler ve “Benim Numaram Kazanacak” adlı ödüllü yarışmaya katılmayı kabul ederler.Oyunun finalinde daha doğrusu yarışmanın sonunda neler olduğunu (egemen medyanın işlevini bilenler için) tahmin etmek zor değil. Duşan Kovaçeviç son yıllarda tiyatronun en gözde yazarları arasında yer alıyor. Yazarın daha önce “İntiharın Genel Provası” ve “Buluşma Yeri” adlı oyunları Şehir Tiyatroları’nda oynanmıştı. “Profeyonel” adlı oyunu ise Devlet Tiyatrosu’nda üç yıldır yoğun bir ilgiyle izleniyor. Dar Ayakkabıyla Yaşamak, Şehir Tiyatroları’nda dekoratör kadrosunda çalışan M.Nurullah Tuncer tarafından sahneye aktarılıyor. Bilge Emin’in çevirisini yaptığı oyunun metin çözümlemesi Hatice Yurtduru’ya, ışık tasarımı Fatih Mehmet Haroğlu’ya giysiler ise Gamze Kuş’a ait. Birinci perdesi patlayıcı ile tuzaklanmış fabrikada, ikinci perdesi televizyon stüdyosunda geçen oyun dekor yorumu ise yine M. Nurullah Tuncer imzasını taşıyor. Tuncer oyunu dünyadan önemli gördüğü portreler ve olaylardan derlediği ve son olarak Hrant Dink’in vurulmuş, yerde yatan fotoğrafının da içinde olduğu bir video kurgusu ile başlatıyor. Ancak bu video kurgu, oyunun içeriği ve Tuncer’in yorumu bağlamında seyirciye derinden bir anlam göndermiyor. Esasen Tuncer oyunu bir ikilem içinde sahneye aktarıyor, yazarın düşünsel dünyasını ve işçilerin emek mücadelesini kavramaktan yoksun bir yorumla metni sığ bir sahne olayı olarak kuruyor ve hareket planını bu yüzeysellik üzerine hazırlıyor. Öncelikle birinci perde başlarken sahne karanlık, işçiler kendi mücadelesine yabancı, hareketsiz, enerjisiz ve umutsuz olarak getiriliyor sahneye. İkinci perde de Tuncer’in öne çıkardığı düşünsel gönderi yeterince açık değil.Bir yanda mücadele ederek haklarını almaya çalışan işçiler diğer yanda bu mağdur işçilerin grevini bile kazanca dönüştürme gayretiyle reyting canavarına yem eden hain bir mekanizma var. Ve sahneye koyucu bu trajik durumu yok sayarak stüdyoya çevirdiği sahnede bir yanılsama yaratarak seyirciyi “mediumun” gücüne bir kez daha inandırmak istiyor. Oysa oyun üslup olarak epik sahnelemeye uygun ve sahnede farklı açılara yerleştirdiği kameralar var ve başka etmenlerle bu yanılsamayı kırabilir ve gerçeğin algılanmasını kolaylaştırabilir- gösterebilirdi. Açlık grevindeki işçileri yansılayan oyuncular Yeliz Gerçek (Rada) İbrahim Can (İsa), Nihat Alpteki (Veseli) Müge Akyamaç (Zlata), Bora Seçkin (Steva) oyunda sahici olmayan bir tavırla rollerini sunmaya gayret ederken, Sunucu ve Menajer’de izlediğimiz deneyimli oyuncu Bennu Yıldırımlar, daha samimi ve inandırıcı bir üslupla oyuna ritim katıyordu. Maldiv Bey-Sunucu Tankut Yıldız reality show programını daha enerjik ve inandırıcı sunabilirdi. Dar Ayakkabıyla Yaşamak, sahici bir reji konseptiyle esasında finans kapitalin elinde bulundurduğu medya ile hükmünü yaygınlaştırmak için toplumu nasıl formatladığının altını bir kez daha çizen bir oyun olabilirdi. Metin Boran Yazarın Tüm Yazıları Oyun tanıtım sayfası: Dar Ayakkabıyla Yaşamak Paylaş  Tweet
Duygu Kutlu - ( 1/30/2013 ) Oyun hakkındaki yorumlarınıza katılıyorum Metin Bey fakat yazınızın içinde kurmuş olduğunuz -Şehir Tiyatroları’nda dekoratör kadrosunda çalışan M.Nurullah Tuncer- cümlesi beni oldukça rahatsız etti. Nurullah Bey-i tanımama ama eleştirisini yaptınız kişi oyunun yönetmeni. Ayrıca -Dekoratör kadrosunda çalışan- diye başlayan cümleniz ile yaptığınız alayı fark etmemek mümkün değil. Sanat herkesindir Metin Bey.Eğer söyleyecek bir sözü, anlatmak istediği bir hikayesi var ise ister dekoratör, ister boyacı isterse çöpçü olsun sanatın herhangi bir dalı ile kendini ifade edebilir.Kaldı ki dekoratörler; eğitimleri sırasında ciddi bir dramaturji ve kuramsal bilgiyle eğitilirler. İnsanları ayırmadan yapacağınız eleştirilerinizi okumak dileği ile. M. Nurullah Tuncer - ( 1/31/2013 ) Öncelikle sevgili Duygu Kutlu, duyarlı ve anlamlı uyarınız için size teşekkür ederim. Sayın Metin Boran, oyunumla ilgili bu eleştiriyi okurken hangi kadroda bulunduğunuzu ve hangi sıfatla yazdığınızı merak etmedim. Ama ilk kez bir tiyatro oyunu eleştirisinde oyunun yönetmeninin hangi kadroda olduğunu sizin için önem arz ettiğini gördüm. Eleştirinizden -Şehir Tiyatroları’nda dekoratör kadrosunda çalışan M.Nurullah Tuncer- cümlesinden hareketle; Sanatsal alanda bugüne kadar gerçekleştirdiğim işleri kadro karşılığı yapmadım. Örn: reji dışında ışık ve köstüm tasarımları da yaptım. Ama o kadrolarda hiçbir zaman olmadım. Dünyada bunun örneği çoktur ama hepimizin bildiği isimlerden örnek vermek istiyorum. Ülkemizde Metin Deniz, Fransa-da Andre Barsacq, Robert Wilson ve Eisenstein. Eisenstein 1920-de dekor yardımcısı olarak Moskova-daki Proletkult Tiyatrosu-na girer, kısa bir süre sonra -dekoratör- görevini üstlenir. Önemli bazı oyunların kostüm ve dekorlarını tasarlar. Daha sonra da tiyatronun yönetmenleri arasına katılır. Nermin Yalçın - ( 2/2/2013 ) Metin bey, ben de bu cümleden rahatsız oldum ve size şunu sormak istiyorum. Şehir Tiyatrolarında kadron neyse o işi mi yaparsın ve mezun olduğun okul neyse o kadroya mı seni verirler? Ayrıca lütfen bundan sonra tüm eleştirilerinizde yönetmenlerin sadece kadrolarını değil eğitim seviyelerini de yazarsanız sevinirim. Aksi takdirde bu yaptığınız büyük bir ayrımcılığa girer ve yazılarınızı ciddiye almam. Yazı, eleştiri kişisel takıntıların paylaşıldığı yer değildir. Hele sanat hiç değildir. Bir kişi üzerinden de tüm oyunu eleştirmek diğerlerine haksızlık olur. Dar Ayakkabıyla Yaşamak oyunuyla ilgili eleştirinize de tamamen katılmıyorum. Görselliklerin medyayı eleştiren bir oyunun parçası ve bize kapitalizmin neler yaşattığını gösteriyor. Ki işçilerin de yaşadığı dram kapitalizmin yaşattığı bir süreçtir. işçileri anlatan bir oyunu eleştiriken insanları ayırmanızı hiç doğru bulmadım. Daha samimi yazılarınızı okumak dileğiyle. |
Tiyatro Kursu Başlıyor! 1 Mayıs'tan itibaren her ÇARŞAMBA Kadıköy'de! Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!  Duyuru Panosu!
Son Eklenen Tiyatro Oyunları
Güncel Yazılar
Yazar olmak ister misiniz? Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
Güncel Haberler
Tiyatro Dünyası'nı takip Edin 
|
.. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
