2008-2009 SEZONU OYUNU
ACILAR ŞENLİĞİ
Bilgesu ERENUS
"Seni seviyorum sokaktaki adam, her şeye karşın seviyorum seni, bütün kusurlarına karşın...
Ölme, ölme sakın, iyileşeceksin tamam mı, güzel yanların
baskın çıkacak çünkü; senin bile ayırdında olmadığın o yanların, direnç bile sayılabilir bir anlama..."
Bilgesu ERENUS'un yazdığı, Özkan SCHULZE'nin yönettiği, müziklerini Ali ERENUS'un yaptığı, fotoğraflarını Özcan YAMAN'ın çektiği, Özlem AKTAŞ,
İnan AMBARKÜTÜK, Emsal YEŞİLBİNGÖL ve İlker ÜNLÜ'nün oynadığı ACILAR ŞENLİĞİ adlı oyunumuzun 15 Kasım Cumartesi günü saat 20:30'da prömiyeri vardır.
Prömiyerden sonra her cumartesi saat 20:30 da Arama Tiyatrosu'nda oyunumuzu oynamaya devam edeceğiz.
Bilet fiyatları tam 15 ytl. öğrenci 10 ytl.
Acılar Şenliğinde Gördüklerim
Bilgesu Erenus
Ön kapağında Mengü Ertel Usta’nın, Objektif - Göz’ün Gözbebeği’nden bizleri seyreden gençlerin bir desenini taşıyan Acılar Şenliği, toz değilse de, koyu pembe rengiyle, şu an masamda duruyor. On yedi yıl önce 1991’de Akış Yayıncılık’tan çıkmış. Arka kapakta, bir sokak eyleminde çekilmiş siyah giysili fotoğrafımın altındaki paragrafta şu sözler yer alıyor: “Seni seviyorum sokaktaki adam, her şeye karşın seviyorum seni, bütün kusurlarına karşın... Ölme, ölme sakın, iyileşeceksin tamam mı, güzel yanların baskın çıkacak çünkü; senin bile ayırdında olmadığın o yanların, direnç bile sayılabilir bir anlama...”
Basılmış olsa da Acılar Şenliği’ni, uzun bir süre, yazdığım oyunlar arasında saymakta zorlandım. Mesleksel anlamda şöyle bir kusurum var; Bir oyunumun yazılıp bittiğini anlamam için, onu mutlaka ve mutlaka, seyircisinde seyretmem gerek!
Sovyet Bloku’nun çökertildiği yıllarda, tiyatrolar ve rejisörler, haberli olsalar da Acılar Şenliği’nden uzak durmuştu. Aslında, oyunlarımdan çok, ismimden uzak durulan günler… Sürekli gözaltına alınıyor, yargılanıyordum. “Acılar Şenliği’ni keşke Bilgesu yazmamış olsaydı da oynasaydık!” diyen tiyatroların yanı sıra, başlayıp vazgeçenler de oldu. Şikayetçi değilim, onlar bana inatta sabrı yaşatıp, farklı bir güç kattılar.
Şimdi ben, 2008 yılının sonunda, hem seyredenler hem de yazarı için Acılar Şenliği’ni görünür kılan, Özkan Schulze ve Arama Tiyatrosu’na, kucak dolusu sevgilerimi yazıyorum.
Şimdi ben, Acılar Şenliği’nde, seyirciyi seyrederken, bu yaşanan günleri daha o günden nasıl olup da gördüğümü görüyorum.
Şimdi ben, içimizdeki son yargıç, vicdan, giderek toplumsallaştığı için, devrim’i ve kaçınılmazlığını görüyorum.
Şimdi ben, sokaktaki adamın ya da uyuyan devin –dünyada ve bizde- uyandığını görüyorum.
Demek ki, her yaştan çocuklarla yeniden devrimin peşine düşülecek!
İçimin rahatlığı bundan geliyor, mutluyum.
Siz bu fotoğrafın neresindesiniz?
Arama Tiyatrosu eski bir fotoğrafın öyküsünü taşıyor sahneye!
Acılar Şenliği
* Fotoğrafta, dağda sürgün vermiş çiçekler benzeri üç genç görüyoruz…
Bir benzerleri daha var, o görünmüyor, fotoğrafı çeken…
Acılar Şenliği’nin sorusu açık ve net.
Ne oldu da bu dört genç artık birbirlerine benzemez haldeler?
*Biri, karşı olduğu sistemle uzlaşmış ve muhteşem bencilliğini büyütüyordur artık; bir iş adamı ve parolası, daha fazla kâr, hemen şimdi burada!
*Diğeri, devrimci bir derginin editörüdür, kendini tekrar etme pahasına direnmeyi sürdürenlerden…
* Acılar Şenliği’nde, Küçük Prens ya da Che diye adlanan genç ise, yok artık! Sol düşüncenin tutsak alındığı hapishanelerden birinde, diş macunu tüpüyle damarlarını delerek intihar etmiş.
*Ya fotoğrafı çeken? Dördüncü benzer?
O ne uzlaşıp ne de direnebildiği için beynini alkole yatıran biri.
Acılarla eğlenirken, aslolan acılar da direnmektir, deyip yeniden gün yüzüne çıkabilecek mi peki? Kendisini Küçük Prens’in hiç doğmamış kızı ve Che’nin eşi diye adlayan ve “ölenler boşuna mı öldü?” sorgusundaki genç kuşaktan biriyle yapacak belki bunu?
*Acılar Şenliğinin sonunu bilmenizde hiçbir sakınca yok. Yüzer gezer çoğunlukları temsil eden bu iki kişi, ne uzlaşabilen ne de direnebilenler yani, oyunun sonunda, Sheaskespeare’in sonesine adımlarını uydurarak hak kavgası adına yeniden sokağa çıkabilecek gücü kendilerinde buluyorlar.Ve her yaştan çocuklar ve çocuklar peşlerine düşüyor onların!
