Artık yıkım kararı gelmişse bir yerlerden;
bilinmeze bir sahne daha gidiyor ne gelir elden
Hiç seyircisi olmamışcasına bomboş
ve hiç oyuncusu yokmuş gibi yapayalnız; giderken
Tabanında binlerce adım ve ter damlaları
Duvarlarında katman katman;
Oyuncuların sözleri, duyguları
ve çatısında sakladığı en güzel oyunların en bol alkışları
Bilinmez acır mı canı yıkım için ilk kazma vurulduğunda
akar mı gözyaşları bunca anı yok olduğunda?
O ki tanıktır tüm oyuncuların; coşkusuna, korkusuna ve gözyaşlarına
O ki alışkındır üstünde taşıdığı dekorların ağırlığına
O ki yaşar; adı tiyatro denilen oyunlarla
Bu da bir oyun mudur yoksa
Bir sahne daha gidiyor bilinmeze
Gözlerde nem yüreklerde elemle
Gılman Kahyaoğlu Peremeci
