| | Tiyatro Kursu | Şirket Tiyatrosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | Ana Sayfa | Hakkımızda | Yazılar | Haberler | Yazarlar | Tiyatro Oyunları | Tiyatro Grupları | Sanatçılar | Kaynak | Duyuru Panosu | | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tak Tak Takıntı Üstün Akmen 
Ne kadar takıntılı bir toplum olduk farkında mısınız? Bırakınız, evden çıktıktan sonra, daha merdivenlerden inmeden: “Acaba ocağı kapattım mı, ütünün fişini prizden çektim mi” diye yeniden eve dönenimiz; yolda yürürken birilerine dokunduğunda: “Acaba bana hastalık bulaştı mı? Kuduz mu oldum, AIDS mi oldum” diye düşünüp doktorlara, tahlil yaptırmaya koşanlarımız bile var aramızda. “Bir kadına dokundum, cünüp oldum” diye sık sık boy aptesti alanları biliyorum ben. “Aptestim olmadı, tırnağım kuru kaldı. Saç dibim tam ıslanmadı” diye banyoda saatlerce kalanlar da “mevcutmuş”, duydum. Dua okurken, namaz kılarken vesveseye kapılanlara; Tanrı’ya, peygambere, kutsal değerlere küfür edenlere de rastlanıyormuş. Televizyonda gördüğü bir erkekle sanki cinsel ilişki kuruyor gibi bir duyguya kapılıp, hemen aptes almaya koşanları da Haydar Dümen Hoca yazıyor. Karşı cinse baktığında, hemen onun cinsel organını aklına getirenler konusunda da, Dümen Hoca’nın dümenindeyim. Tayyip’in Çankaya’sı da bir takıntıdır, seçim barajı oranı da Bırakınız Allah aşkına 301. madde takıntımızı… “Tanrı nasıldır? İnsanlar nasıl yaratılıyor? Evrenin sınırları nerede? İnsan ölünce nereye gidecek? Neden varız?” gibi sorulara takılanlarımız var. Televizyon haberlerini izledikçe: “Acaba çocuğuma zarar verir miyim? Eşime, çocuğuma bıçakla saldırır, boğazını sıkar mıyım” diye düşünenler de bugünlerde aramızda mutlaka çoğalmıştır. Otomobil plakalarını, levhalarını okuyanları da biliriz. Düşündüğü ya da gördüğü sayıları sürekli tekrarlayanları da… Belli davranışları yapmadığı takdirde ailesinden birinin öleceğine inananlar ya da başına bir felaket geleceğinden korkanları az mı sanırsınız bu toplumda? Bunların dışında sürekli aynı kaldırımdan, aynı çizgiden gidenleri mi istersiniz, “Tayyip Çankaya’ya çıkacak mı çıkamayacak mı, çıkartılmayacak mı” diye gecesini gündüzüne katanlarımızı mı dilersiniz… Başkasının oturduğu koltukta oturamayanlarımız, eşya ve para biriktirenlerimiz, eskilerini, eskiyenlerini atamayanlarımız, perdelerini, küllüklerini, her eşyasını simetrik ve düzenli tutanlarımız, “seçim yasasında yüzde 10 barajı” kalkmalı diye tutturanlarımız da hiç de az değil sanıyorum. Ali Poyrazoğlu’nun 35. Sanat Yılı Bu yıl, 35. Sanat Yılı’nı kutlayan ve oldum olası “obsesif kompulsif” bozuklukları olan bu toplumun içinde yaşayan Ali Poyrazoğlu, gitmiş Fransa’da Laurent Baffie’nin “Tok Tok” başlıklı oyununu almış, Türkiye’ye getirmiş. Laurent Baffie’yi “malûmunuzdur” 2001-2002 sezonunda Dostlar Tiyatrosu yapımı “Yarışma” başlıklı oyundan tanıyoruz. Poyrazoğlu, oturmuş, her zaman olduğu gibi baştan yazarak, oyunu Türkçe’ye ve Türkiye’ye uyarlamış. Uyarlarken de takıntılarımızla “asla ve kat’a” başa çıkamayan bir toplum oluşumuzun, kendimizden farklı olanı “asla ve kat’a” kabullenemeyişimizin altını bir güzel çizmiş. Oyunun konusu Perde, bir doktor muayenehanesinde açılıyor. Doktoru bekleyen altı hasta var. Bunlardan biri, “tourette sendromu” denilen küfretme takıntısı olan Şuayip Kibar (Bülent Kayabaş); diğeri ellerini yıkamadan duramayan, hiçbir yere dokunamayan Melek Pakyüz (Şebnem Özinal), bir diğeri her sözü, her tümceyi iki kez yineleyen Söğüt Kurugürültü (Berrak Kuş); her şeyi sayan, kafasından süper hızla hesap yapan sayı hastası taksi şoförü Kamil Çakmak (Özdemir Çiftçioğlu) ve çizgilere basamayan, simetriyle kafayı bozmuş Eylül Çimen (Eser Ali)... Veee, evindeki elektriği, suyu, gazı açık bıraktığını düşünen; çantasındaki anahtarı kontrol etmeden duramayan, bakire olduğunu her fırsatta açıklayan sarışın Ermeni Madam Arşaluz Taşaklıyan (Ali Poyrazoğlu)… Sahnelenişteki açık ileti Ali Poyrazoğlu, “Tak Tak Takıntı”yı oyun broşüründe: “… takıntılar, alışkanlığa dönmüş çatlaklıklarımız, yaşamımızı işgal eden, ele geçiren alışkanlıklarımız ve tutturuklarımız (‘tutturuklarımız’ın ne demek olduğunu kavrayamadım, ama neyse) üstüne bir güldürü…” olarak tanımlıyor. Gerçekten de, seyirci oyunu izlerken, sahnede takıntılarıyla baş etmeye çalışan karakterlerin öykülerine, bir yandan kahkahalarla gülerken, diğer yandan da: “Yahu, bunların hepsi -ya da şu ve bu- bende de var” diyor. Ali Poyrazoğlu, oyunu sahneleyiş biçeminde de, hepimizin takıntılı olduğunu; takıntılarla iyi geçinmesini öğrenemezsek, o geçinemediğimiz takıntıların giderek ruh sağlığımızı bozacağını işaret ediyor, takıntılarımızla, hatalarımızla yüzleşmemizi sağlıyor. Bir anlamda, onları yenerek kendimizi değiştirmemizi, yenilememizi öneriyor. Bu arada, sahne üzerinde ritim ve temponun tüm oyuncular tarafından gerçekleştirilmesi gerekliliğini de “mükemmelen” sağlıyor. Yaratıcı kadro Oyunun ışık tasarımını kim yapmış bilemiyorum, ama tepe ışıkları genel atmosferi tamamlamada ve diğer yönlerden gelen ışıkların gölgelerinin yok edilmesinde hiç etkin değil. Göz içerisindeki renk algılayıcılarına göre üç ana renk olan kırmızı, yeşil ve mavi renklerin karışımı, ışık gücü biraz düşük olan farklı tonlarda cart beyaz oluşturuyor. Tepe ışıklarındaki soğuk-sıcak dengesizliği de bu “cart”lığa doğal olarak destek vermekte. Murat Coşkun’un muayenehanesi, abartıdan uzak, işlevsel ve ayrıntıları incelikli düşünülmüş bir tasarım. Pencereden görünen karşı bina pencerelerindeki aydınlatmayla zaman değişikliğinin verilmesi de hayli akılcı. Metin Coşkun’un kostümlerine de ses etmeyeceğim de, Melek Pakyüz’ünki fazla hastabakıcı/hemşire havasında. Hatta, Şebnem Özinal hem de siyah peleriniyle sahneye girdiğinde “hastabakıcı geldi” etkisi yapıyor. Karakterin titizliği illa beyaz renk ile verilecekse, daha derli toplu bir tayyör kullanılamaz mıydı? Siyah hastane pelerini yerine bir pardösü olamaz mıydı? Oyuncular Doktorun asistanında Kerem Coro görevini aksatmıyor. Özdemir Çiftçioğlu, canlandırdığı karaktere kendini yakıştırmış, yaklaştırmış. Şebnem Özinal iyi. Eser Ali, bıraktığım yerden sürekli yukarı tırmanmasıyla beni mutlu etmekte. Berrak Kuş, gövdesinin yapaylıklarla ve gerilimlerle olan savaşını artık kazanmış, yürekten kutluyorum. Usta ve deneyimli oyuncu Bülent Kayabaş, komedide ön plana geçmesi gerekenin gerçekçilik olduğunun fevkalade bilincinde, hareketliliğin esasını doğallığın nasıl oluşturacağının örneğini veriyor. Ali Poyrazoğlu ise 35. Sanat Yılı’nda oyunun komedi unsuruna olan etkisini gene bütünüyle planlıyor, oyunu gene seyircisinin önünde kontrolü altına alıyor, fiziksel yaklaşımını gene titizlikle saptıyor, Madam Arşaluz’un kendisini fiziksel zorlamasını, ustalıkla alt ediyor. Çünkü o, fiziksel yapıya dayalı, ağırlığı vücut devinimleri ve estetiğe bağımlı oyun tarzının kontrolsüzce komedi unsurları taşımasının, seyirciyi oyundan uzaklaştıracağı gibi, adaptasyonunu da yok edeceğini çok iyi biliyor. Bu gerçeği bilmeden oynayan meslektaşlarının gene kafasına kafasına vuruyor. (İş Sanat Kültür Merkezi-İstanbul Salonu / 0212 316 15 76) Üstün Akmen
Evrensel Gazetesi Yazarın Tüm Yazıları Paylaş  Tweet
ALİCAN - ( 3/21/2008 ) 2o.3.2oo8 günü Habertürk tv. kanalında oyundan bazı bölümler gösterildi.Oyunun sunucucu(G.P) Durup,durup’BU OYUNA ÇOK GÜLECEKSİNİZ,MUTLAKA İZLEYİN’ DİYOR.İnanınki gülecek hiç birşey bulamadım.Zaten hayatım boyunca gerek filmlerde,gerekse tiyatro oyunlarıda kadın rolünü oynayan erkeklerden bıktım.Bu memlekette kadınmı kalmadı,kadın rolünü oynayacak?...B U OYUN İZLEYİCİLERE NE VERECEK,ONU MERAK EDİYORUM. Bir gürültü, bir patırtı,alışılmış espirimsiler...Tanınmış oyuncuların oyunlarını tanıtmak için bu kadar çaba gösteren bu kanallar,son günlerde izlediğim yeni oyunlara ve oyuncularada birazcık yer verirlerse memnun olurum. Mesela daha önce KANALTÜRK RENKLİ TELEVİZYON PROĞRAMINDA İKİ KİŞİNİN OYNADIĞI ve kadın-erkek ilişkilerini, onların farklı duygu ve arzularını vede hayatta kalma çabalarını anlatan bir oyundan bölümler izledim. Sonra oyunun tamanı izledim.NE KADAR BEĞENDİĞİMİ anlatamam.Bu yeni oyuncuların ALİ POYRAZOĞLU gibi reklama,tanıtıma ihtiyaçları olmadığı için, oyunun ve oyuncuların adını da yazmıyorum...SAYGILARIMLA... Elif Erten - ( 3/30/2008 ) Ben de bu oyunu Bursa Nilüfer Belediyesi’nin tiyato festivalinde izledim, gerçekten çok güzel, izlemeyenlere şiddetle tavsiye ederim. Alican - ( 3/21/2008 ) yaptığm yorumda(B.P) İsmi yanlışlıkla (G.P) olarak yazılmıştır.DÜZELTİYORUM. İsmail Can Törtop - ( 7/10/2007 ) Merhaba Bu oyunu 4 nisan akşamı maltepe yayla sanat merkezi’nde izledim. Bence oyun bir komedi oyunu olmaktan zyade ağır denilebilecek birtrajediydi. Güldüğümden çok duygulandım diyebilirim. Ali Poyrazoğlu ve Bülent Kayabaş, Afife Jale ödüllerinde en iyi erkek ve yardımcı erkek rollerine aday da olsalar ben her ikisinin performansını da tatmi edici bulmadım. Bülent Kayabaş, en esprili olması gereken karakteri diksiyonu ve sık tekrarladığı hareketleri ile bozmuş. Sürekli küfür eden adam, "cuk oturdu" denebilecek pek çok yerde kendini götermek yerine çok tahmin edilen küfürleri çok tahmin edilen yerlerde yapıyor. Ayrıca, çok yaratıcı küfürler duymak istiyor insan, ama beklediğini alamıyor. Ali Poyrazoğlu, kadın kılığında oynuyor oynamasına ama bu rolde de ben bir derinlik göremedim. Ali Poyrazoğlu sevenler bilirler, kendisinin espri sonlarında "Aaaaaaa" deme takıntısı vardır, bu oyunlar bırakır sanıyordum ama yanılmışım. Her iki duayenden de "Sağlık Olsun" oyunundaki hazzı alamadım maalesef. Ben oyuna geçer not veremiyorum. Ali Poyrazoğlu medyaya yakınlğını iyi kullanıp oyun için çok iyi reklam yaptı. Belki de bu sebeple artan beklentimi oyun maalesef karşılayamadı. Huriye Kurçenli - ( 7/10/2007 ) Ben de oyunu 4 Nisan akşamı Maltepe Yayla Sanat Merkezi’nde izledim. İlk kez gittiğim mekanı hiç sevmedim. Sıkış tıkış, havalandırması berbat, sahneyi rahatça görmek mümkün değil. Oyuna gelince; Ali Poyrazoğlu bir söyleşisinde bu oyunun yıllar önce oynadıkları Çılgınlar Kulübü kadar başarılı olacağını ve ses getireceğini söylemişti. Çılgınlar Kulübü’nü izlediğimde epey küçüktüm, ama bugün gibi hatırlıyorum. İzlediğim en iyi komedi oyunuydu desem abartmış olmam. Bu oyundan sonra Ali Poyrazoğlu tiyatrosunun bütün oyunlarını takip eden, Ali Poyrazoğlu’na büyük hayranlık duyan benim için Tak Tak Takıntı oyunu, sanırım büyük beklentilerle gittiğim için, bir hayalkırıklığı oldu. Oyun kötü müydü? Hayır. Oyuncular kötü müydü? Hayır. İki usta oyuncu Ali Poyrazoğlu ve Bülent Kayabaş ve genç oyuncular, hepsi başarılıydı, ama oyun, yaratılan o büyük beklentiyi karşılamıyordu. |
Tiyatro Kursu Başlıyor! 1 Mayıs'tan itibaren her ÇARŞAMBA Kadıköy'de! Çalışanlara yönelik hobi sınıfı!  Duyuru Panosu!
Son Eklenen Tiyatro Oyunları
Güncel Yazılar
Yazar olmak ister misiniz? Yazar olarak tiyatrodunyasi.com ailesine katılmak, yazılarınızı yüzbinlerce tiyatroseverle paylaşmak isterseniz tiyatrodunyasi@tiyatrodunyasi.com adresine mail gönderebilirsiniz...
Güncel Haberler
Tiyatro Dünyası'nı takip Edin 
|
.. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
