Yıldızlar bir bir düşüyor.
Macide Tanır’ın hemen arkasından Tekin Akmansoy’un bizi bırakıp gidişini de şaşkınlıkla seyrediyoruz.
Neden şaşkınlıkla?
Çünkü seyircilerinde her zaman çok canlı anılar bırakan, bu düşünce yetileri çok yüksek insanları yok edecek, böylesine korkunç bir olgu gerçekle karşı karşıya kalıncaya kadar aklımızın ucundan bile geçmiyor da ondan!
Ölüm, Tekin Akmansoy ile de zavallı benliğimiz üstüne çöken, sonra da çekip giden bir güç.
Tekin Akmansoy gibi birinin hep gülümseyen yüzünü soldururken, ölümü bir kez daha “alçak” olarak nitelendiriyoruz.
Yaprak dökümü sürüyor.
Düş kurma gücümüz dumura uğruyor.
Topluma, tiyatro sanatına kattıkları için, Tiyatro Eleştirmenleri adına Tekin Akmansoy’un önünde saygıyla minnetle eğiliyoruz.
Alkışının ve ışığının bol olmasını diliyoruz.
